| Vandaag een dagje naar de Kempervennen om meervallen te
zoeken. Als we richting Eindhoven rijden komt het echt met bakken
uit de hemel. De hele dag blijft het regenen met zo'n 30 mm een
van de slechtste dagen van het jaar. Maar goed als duiker hou je van
water en nat word je toch. Na een korte briefing stappen we het
water in en zwemmen rechtuit. We vinden allerlei objecten zoals
rioolbuizen, grafsteen, bootjes. Het zicht is met zo'n zes meter prima
te noemen. Vanwege de vrij lage pH is er ook nagenoeg geen
begroeiing. Beneden de zeven meter is een themocline en neem
het zicht af naar 1 à 2 meter. We gaan weer naar een meter of vier
en komen een rifje tegen dat gemaakt is van wortel en
boomstronken. Dit is wel aardig om langs te struinen. We zien twee
schuwe palingen en een flinke snoek van zo'n 60 cm. Na zo'n 20
minuten zwemmen we door naar de drijvende eilandjes, waaronder
de meervallen zich meestal onder verschuilen. Op een diepte van
nog geen meter gluren we tussen de takken door. Is Big-mama
thuis vragen we ons af. Het is behoorlijk donker onder het eilandje
en de continue stortregen maakt het nog donkerder. Plots zien we
wat bewegen. Yes, een meerval, wauw het zijn er zelfs twee. Een
kleine meerval van circa meter groot is niet blij met ons bezoek en
neemt direct de benen. Binnen een paar seconde is hij of zij uit het
zicht verdwenen. De tweede is ongeveer net zó groot als Marielle
(1,80 m) en is niet bang van ons. Rustig zwemt de meerval rondjes
onder het wilgeneilandje. Mariëlle probeert wat plaatjes te schieten
maar vind het beest eigenlijk wat te groot om heel dichtbij te
komen. Ik gebaar of ik het mag proberen en krijg je camera
aangereikt. Foto's maken blijkt erg lastig. Het is heel donker en de
meerval is in principe te groot om van dichtbij te fotograferen met
onze kleine groothoek (120 graden). Langzaam kruip ik onder het
drijvende eilandje. Als ik wat dichterbij komt went de meerval zich
weer af. De foto's die op de display verschijnen zijn allemaal
onderbelicht. Ik moet echt dichterbij komen om de meerval te
kunnen verlichten. Ik wacht maar af en telkens als hij weer mijn kant
op kom hou ik mijn adem in en laat ik me zijn kant op zweven. Net
voordat de meerval zich weer draait druk ik dan af. Deze truuk pas ik
een kwartier lang toe en er verschijnen nu wel wat betere foto's op
de display. Nu maar hopen dat ze scherp zijn. Na een kleine half uur
bij het eiland zwemmen we via de ondiepe kant weer terug naar de
instap. Hier schijnen regelmatige karpers in het riet te zitten. Helaas
komen we ze vandaag niet tegen en is het lastig om zo ondiep in de
regen te zoeken. |
| |
